Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Summae mihi videtur inscitiae. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Haec dicuntur inconstantissime. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Eam stabilem appellas. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. In schola desinis. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.

Beatus sibi videtur esse moriens. Itaque his sapiens semper vacabit. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Contineo me ab exemplis. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sed fortuna fortis; Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.